Eugene Glimmerveen

Maart 2009, tweeënveertig en het leven was heerlijk. Getrouwd met een geweldige vrouw en twee fantastische kinderen. Dit leven werd ruw verstoord tot er bij mij dikke darmkanker werd geconstateerd met uitzaaiingen in zowel de lymfe als de lever.

Na een jaar van intensieve chemo’s en drie operaties was ik weer ‘klaar’ om verder te gaan met mijn leven en begon weer aan werken te denken.

Bij het UWV gaven ze aan dat een man met de genoten opleidingen en de werkervaring zo weer aan het werk te hebben. Toen men erachter kwam dat mijn afwezigheid, gat op het CV, op de arbeidsmarkt het gevolg was van de ziekte kanker werd mij verteld, …, “Maar meneer, dan geven wij u nul komma nul kans op terugkeer!” Daar kon ik het mee doen.

Voor mij was dit een prikkel, en het werd een uitdaging om te onderzoeken wat er nu werkelijk mis was binnen de wereld van ziek zijn met kanker binnen de wet Poortwachter.

Ik schaamde me om Nederlander te zijn. Het leek alsof ik een beerput optrok van misstanden, taboes, onwetendheid en onbegrip.

Een ding was zeker, de wet Poortwachter was helemaal niet berekent op een ziekte zoals kanker, met als gevolg dat velen ontslagen werden en worden.

Nu hebben wij het antwoord. Ik ben er trots op de eerste te zijn geweest in Nederland om voor te stellen hoe het wel moest. Vele reeds bestaande bedrijven gespecialiseerd op kanker pasten hun werkwijze conform ons model aan. Toch zijn we nog steeds uniek. Zowel in aanpak als in resultaat.

Dit is natuurlijk goed. We blijven ons echter inzetten om ook de politiek ervan te overtuigen dat de wet Poortwachter dringend aan revisie toe is.